Συνήθως όταν μια συνέντευξη την κάνεις από κοντά έχεις τόσο πολύ υλικό που αναγκάζεσαι να αφήσεις στην άκρη πολλά. Στην περίπτωση του Βασίλη Παλαιολόγου συνέβη μάλλον το αντίθετο κι αυτό όχι με δική του ευθύνη. Μια καθυστέρηση στην έναρξη της απογευματινής παράστασης του Σαββάτου έφερε και την καθυστέρηση στη λήξη της. Ακολούθησε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα του κοινού για την "Άλωση της Κωνσταντίας” λιγοστεύοντας το χρόνο της συζήτησης μας που στριμώχτηκε στο διάλειμμα πριν την διπλή του Σαββάτου.
Συνέντευξη στο Χρήστο Κρανιώτη
Χαίρω πολύ Συστηθήκαμε στην πλατεία του θεάτρου και κατευθυνθήκαμε στο καμαρίνι του μιλώντας για όλα τα γνωστά -θέατρο, σχέσεις, κρίση- ώσπου η Ελένη Γερασιμίδου κάθισε μαζί μας. Σίφουνας. Ακολούθησε μια παρένθεση μεγάλη όπου χώρεσε εν ολίγοις: την πολιτική του σήμερα, τα οικονομικά προβλήματα των ηθοποιών, συνεργασίες που δεν είναι γραφτό να γίνουν, τους τζαμπατζήδες του θεάτρου, την έλλειψη αντίστασης σε μια σαρωτική κυβέρνηση. Τη Θεσσαλονίκη που -πολύ- αγαπάει το θέατρο και το αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία
«Από ηθοποιούς σαν την Γερασιμίδου και τη Βαγενά παίρνεις πολλά όχι μόνο σε καλλιτεχνικό επίπεδο αλλά γενικότερα. Έχουν εμπειρία που δε μπορεί παρά χρήσιμη να είναι. Είναι όπλα αυτές οι συνεργασίες», θα μου πει αμέσως μετά ο Βασίλης.
Με την Άννα Βαγενά άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται μιας και στην πρώτη τους συνάντηση προέκυψε μια παράσταση διαχρονικής επιτυχίας.
«Έχουμε ξαναδουλέψει στο Γάλα του Κατσικονούρη, μια παράσταση που αγαπήθηκε και γι' αυτό το λόγο την ξαναρχίζουμε τώρα, μετά το Πάσχα, κάνοντας περιοδεία το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα».
Απ' το γέλιο στο δάκρυ λοιπόν, μα πόσο μεγάλη είναι τελικά η απόσταση μεταξύ τους;
«Μου λένε ότι μου ταιριάζουν οι δραματικοί ρόλοι και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είμαι καλά μέσα σε αυτούς, αλλά την κωμωδία την αγαπώ και πιστεύω σε αυτό που έλεγαν οι παλιοί ηθοποιοί ό,τι ένας καλός κωμικός μπορεί να γίνει εύκολα ένας καλός δραματικός ηθοποιός. Η κωμωδία είναι δύσκολο είδος».
Rec. Δύσκολες όμως είναι και οι συνεντεύξεις και κάπως έτσι θέτω το ερώτημα αν αφορούν πια τον κόσμο τα δημόσια πρόσωπα;
«Οι συνεντεύξεις έχουν να κάνουν με τη σκέψη. Δεν ξέρω τι θα με ρωτήσεις δεν ξέρω από πριν τι θα απαντήσω. Στις μέρες μας πολλά πράγματα έχουν πολυφορεθεί και η απόσταση του κόσμου από τα δημόσια πρόσωπα είναι λογική. Είναι και θέμα παιδείας πολλοί κρίνουν εύκολα το οτιδήποτε και άλλοι αποφεύγουν να πουν αυτά που πιστεύουν».
Δηλαδή Βασίλη ότι κι αν σε ρωτήσω θα μου πεις την αλήθεια σου ακόμη κι αν κάποιοι σε σχολιάσουν σε άπειρα blogs;
«Αν πρόκειται για κάτι ειλικρινές. Ξέρεις, δεν περιμένουμε αυτά που θα πούμε να γίνονται αποδεκτά στο 100%. Έχουμε κι εμείς την άποψη μας, έχουμε τις σκέψεις μας και εφόσον έχει να κάνει με την ψύχη μου ας έρθει σε αντίθεση με κάποιον άλλον και ας σχολιαστεί».
Money makes the world go round? Ο ίδιος δεν επιδίωξε ποτέ πολλά πάρε δώσε με τον τύπο ενώ ήταν πάντα ένας εκ των όλων, κομμάτι του ίδιου του κοινού που τον παρακολουθεί
«Έχει περάσει η εποχή του μύθου, όπως συνέβαινε παλιά με τον κινηματογράφο. Ο καλλιτέχνης πια είναι δίπλα».
Μην ξεχνάμε βέβαια ότι και η βιομηχανία του θεάματος δεν έχει το χρήμα που είχε κάποτε. Μιλώντας για λεφτά τι θυσίες θα έκανε γι' αυτά; (Όχι τίποτα άλλο αλλά για να ακούσω την αλήθεια του εδώ;)
«Στο βαθμό του ότι πρέπει να βιοποριστείς εννοείται ότι ρίχνεις νερό στο κρασί σου. Αλλά αν έχεις ειλικρίνεια και εντιμότητα απέναντι στον εαυτό σου ακόμη και σε μια δουλειά που ενδεχομένως θα κατακριθεί εσύ μπορείς να ξεχωρίσεις».
Άλλος το πρωί άλλος το βράδυ Ας πούμε ότι το δεχόμαστε, δε γίνονται όμως όλα για τα λεφτά πια;
«Σε μια φάση που πρέπει να επιβιώσεις και δεν υπάρχει άλλος τρόπος, μπορεί και να τα κάνεις όλα για τα λεφτά. Δεν το ξέρω και γι αυτό θέλω πάντα να έχω ένα υγιές περιβάλλον με ότι μπορεί να περιλαμβάνει αυτό».
Φτιάχνω το σκηνικό. Οικογένεια
«Ναι, δεν είναι για μένα μακρινό», μια καλή δουλειά ως νοσηλευτής που είναι και οι πρώτες του σπουδές «Δεν παράτησα ποτέ αυτό που σπούδασα και ίσα ίσα που το εξελίσσω».
Παραιτούμαι. Μα πως είναι δυνατόν να είσαι το πρωί νοσηλευτής και το βράδυ ηθοποιός. Τι κοινό μπορεί να υπάρχει;
«Ο άνθρωπος. Αυτός είναι άξονας και το πιο σημαντικό κοινό στοιχείο. Όλα γίνονται με κόπο, με σωματική και ψυχολογική κούραση αλλά τι να κάνουμε θέλει κάποιες θυσίες η ζωή. Δε γίνονται όλα μόνα τους ειδικά σε δύσκολες μέρες όπως αυτές».
Πόσοι από εμάς δεν κάνουμε καθημερινά αντίστοιχες θυσίες; Πιάνομαι από την ανατροπή στο τέλος της παράστασης που μόλις έκλεισε τον κύκλο της. Στην "Άλωση της Κωνσταντίας" η ηρωίδα άλλα πιστεύει και άλλα της έρχονται, υπάρχει τρόπος για σένα να αντιμετωπίζεις τις ανατροπές;
«Οι ανατροπές είναι ωραίες, σε ξυπνάνε. Ακόμη και το λάθος και το άδικο υπάρχουν τρόποι να το επικοινωνήσεις. Υπάρχει το συγγνώμη και το δεν σκέφτηκα καλά».
Πιο χαλαρά κι από Σαλονικιό δηλαδή; «Δεν είναι χαλαρότητα. Απλώς έχω μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι τι είναι ουσιαστικό για μένα και κινούμαι γύρω από αυτή τη σκέψη».