Η παράσταση του Ρομπέρ Τομά «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε» διασκευάζεται από τους Ρέππα – Παπαθανασίου. Το αποτέλεσμα είναι μια καλοκουρδισμένη παράσταση που κρατάει σε αγωνία το κοινό μέχρι την τελευταία στιγμή, με απρόβλεπτες ανατροπές, πολύ γέλιο και δυνατές ερμηνείες. Η Τζόϋς Ευείδη μας μιλάει στον ενικό για όλα αυτά και αποδεικνύει πως δεν είναι μόνο ταλαντούχα ηθοποιός αλλά και πολύ cool άτομο.
Συνέντευξη στο Χρήστο Κρανιώτη
Αστυνομικό σε διασκευή Ρέππα - Παπαθανασίου;
Είναι μια αστυνομική κομεντί όπως τη χαρακτηρίζει ο συγγραφέας Ρομπέρ Τομά με μια ακόμη καλύτερη διασκευή των Ρέππα - Παπαθανασίου που κάνανε κέντημα. «Πείραξαν» το έργο ώστε να έχει πολλές ανατροπές, επένδυσαν με μουσικές του Χέρμαν, ενίσχυσαν το αστυνομικό του πράγματος δημιουργώντας μια παράσταση χωρίς να υπάρχει κωμική πρόθεση.
Φαντάζομαι ότι ως αστυνομικό έργο απαιτεί κυρίως ταχύτητα;
Δεν το συζητώ. Είναι βασανιστικό, ειδικά για την Κάτια που όλα στρέφονται γύρω από το ρόλο της, αλλά και για όλους μας και δεν εννοώ μόνο τους ηθοποιούς που παίζουμε αλλά και τους τεχνικούς.
Ο κόσμος πως το εισπράττει;
Θα στο πω όπως μου το λένε οι ίδιοι στα καμαρίνια που έρχονται να μου μιλήσουν για την παράσταση, τους τινάζει τον εγκέφαλο.
Δεν είμαστε και συνηθισμένοι στο θέατρο μυστηρίου;
Και δε μπορείς να προβλέψεις το τέλος μέχρι την τελευταία σκηνή.
Εσύ πριν την παράσταση αγαπούσες αυτού του είδους τα έργα;
Τελείως. Είχα obsession. Κατουρήθηκα από τη χαρά μου όταν μου το πρότειναν.
Η χαρά του καινούριου;
Μα μόνο γι’ αυτό είσαι ηθοποιός για να παίξεις σε κάτι καινούριο. Η παράσταση αυτή όμως δεν είναι για μένα μόνο ένα καινούριο είδος. Είναι κάτι νέο και στο φωτισμό. Η Κατερίνα Μαραγκουδάκη έχει κάνει τρομερή δουλειά. Φέτος ευχαριστήθηκα φώτα. Έχουμε υποβλητικό σκηνικό. Νομίζω ότι έχουμε πετύχει την ατμόσφαιρα του θρίλερ και μαζί υπάρχουν αφορμές για γέλιο.
Αν και δεν υπήρχε κωμική πρόθεση όπως είπες;
Πάθαμε πανικό στην πρεμιέρα που ο κόσμος γελούσε τόσο, αλλά το αφήσαμε ως έχει γιατί το έργο έχει τη δική του οντότητα.
Η συνεχής συνεργασία με τους Ρέππα – Παπαθανασίου δεν είναι κάπου και κουραστική;
Καθόλου. Τους οφείλω ότι είναι οι μοναδικοί που με φαντάζονται σε διαφορετικά πράγματα. Μου δίνουν ρόλους που δε θα μου δίνονταν, μου εμπιστεύονται ρόλους που δε θα μου εμπιστεύονταν εύκολα.
Έχεις δοκιμαστεί και σε δραματικό ρόλο κοντά τους στο «Οξυγόνο»;
Είδες; Μου έχει προτείνει να κάνω κάποιος άλλος δραματικό ρόλο; Η αυτό που έκανα στο «Κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο» ή τη βλάχα στους «Συμπέθερους από τα Τίρανα», ένας μοναδικός ρόλος. Δε μπορώ να παραπονεθώ.
Μου λες δε μπορώ να παραπονεθώ και όπως έχω καταλάβει είσαι ένας θετικός άνθρωπος. Γιατί τα μέσα προσπαθούν να βγάλουν μια άλλη σου πλευρά με τις απώλειες που είχες στη ζωή σου και άλλες δύσκολες καταστάσεις που πέρασες τελευταία;
Δεν είναι από δική μου πρόθεση και χαίρομαι που έχεις το ένστικτο να το καταλάβεις. Έχω περάσει βαριά λούκια στη ζωή μου, δε μου αρέσει όμως να επικεντρώνομαι εκεί, βαριέμαι να λέω τα ίδια και τα ίδια. Όλοι έχουμε τα δύσκολα μας, θα περάσουμε κι άλλα τόσα ετσι είναι.
Μήπως συμβαίνει αυτό γιατί ο κόσμος ταυτίζεται με το να μάθει ότι απέβαλλε η τάδε ή χώρισε η δείνα;
Νομίζω ο κόσμος καθόλου δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική μου ζωή αλλά κι εμένα με αφήνει αδιάφορη αυτό το κίτρινο. Στην τελική αν ήθελα τις κοσμικότητες θα πήγαινα εκεί που φωτογραφίζονται όλοι, δε θέλω όμως και δε το κάνω.
Αυτή η απόσταση δεν έχει κόστος στη δουλειά σου;
Κανένα κόστος. Δεν έχω στόχο να γίνω εξώφυλλο. Θέλω να αχώ τη δουλειά μου, να την κάνω καλά και να εξελίσσομαι. Η προβολή όμως δε βοηθάει για να σε θυμάται κι ο χώρος; Δε μας ντύνει ο τάδε για να βγούμε και να προβληθούμε. Φοράμε τα ρούχα με την τρίχα από τα σκυλιά μας να στο πω κι αλλιώς.
Στο καμαρίνι τι σου λένε;
Για το έργο, «σε συμπαθώ… μου αρέσετε…». Ο κόσμος με συμπαθεί γιατί είμαι κανονικός άνθρωπος. Δεν είμαι εξωγήινο. Δε θεωρώ τον εαυτό μου κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο, αν και είμαι στα πλαίσια που είμαστε όλοι μας. Θεωρώ ότι πρέπει να κάνω καλά ότι αναλαμβάνω και τέλος.
Έχεις κάνει θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφο. Με τι αισθάνεσαι καλύτερα;
Το πεδίο είναι το ίδιο, δεν παίζεις άλλο ρόλο εδώ άλλο εκεί. Καλείσαι να ερμηνεύσεις έναν άνθρωπο. Το θέμα είναι ποια δουλειά σου πάει περισσότερο σα διαδικασία. Να έχω αναμονή για ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και μια συνεργασία καλή που θα με κάνει να χαίρομαι.
Τα καθημερινά επηρεάζουν το παίξιμο του ηθοποιού;
Έχω μιλήσει με σκηνοθέτες που λένε ότι η κάμερα εγκλωβίζει την κίνηση και την έκφραση; Κοίταξε είμαι σαράντα χρόνια φούρναρης αν νομίζεις ότι μπορώ να εγκλωβιστώ στη λογική του μονοκάμερου ή του τρικάμερου ή στη λογική του Τέχνης και του Εθνικού τότε έχει χαθεί το παιχνίδι.
Οπότε δεν τίθεται ερώτημα περί ποιοτικού και εμπορικού θεάτρου;
Εμένα αυτά τα φασιστικά πράγματα δε μου αρέσουν. Τα βρίσκω κριτική του κώλου! Πιστεύω ότι υπάρχουν άξιοι ηθοποιοί και υπάρχουν όλες οι ποικιλίες τέχνης. Αυτό που μετράει είναι η καλή και η κακή πρόθεση. Αν η πρόθεση είναι να πας να τα αρπάξεις αυτό είναι κακό. Η πρόθεση σε κάνει ποιοτική. Δηλαδή ένας ηθοποιός που αρέσει πολύ στον κόσμο δεν κάνει τέχνη επειδή κόβει εισιτήρια; Πιστεύω ότι και μια παράσταση του Σεφερλή μπορεί να έχει την καλύτερη πρόθεση και να είναι αξιόλογη, από άλλες ψευτοκουλτουριάρικες που μπροστά μου το χω δει να κάνουν αρπαχτή.
Η παρουσίαση σε ενδιαφέρει, θα το έκανες αν σου το πρότειναν;
Δε μου αρέσει. Δε νομίζω ότι με προάγει. Αν θα το έκανα; Απ’ το να πλένω πιάτα μπορεί. Είχα παρουσιάσει ένα τηλεπαιχνίδι το «Βρες τη φράση» και μάλλον το έκανα συμπαθητικά. Ξεχαρμάνιασα και από αυτό.
Άρα σε τι φάση είσαι;
Καινούριο πράγμα. Είμαι σε μια πολύ δημιουργική φάση.
Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη του Γιάννη Τσιμιτσέλη εδώ