Καφέ Oval Σάββατο πρωί, περιμένω για τη συνέντευξη ενώ ένα μικρό παιδάκι διαμαρτύρεται που μόλις έλιωσαν τα παγάκια στο χυμό του. Μιλάω στο τηλέφωνο, κοιτάζω δεξιά και αριστερά, ακούω «αγανακτισμένες» μουσικές από το Λευκό Πύργο ενώ αυτοκίνητα κατευθύνονται ανατολικά. Μάλλον προς Χαλκιδική. Ξαφνικά βλέπω το Νίκο ζωντανός εκπρόσωπος του τρίπτυχου γοητεία, ευγένεια, οικειότητα, του κάνω νόημα. Πλησιάζει με διάθεση να τα πούμε μετά από καιρό και μάλιστα για το δικό μου παιδί το kristiboni.gr
Το 1991 έπαιξες πρώτη φορά, φοιτητής ακόμη στο ΚΘΒΕ. Τι έχει αλλάξει 20 χρόνια μετά; Εγώ είμαι άλλος. Το ΚΘΒΕ δεν ξέρω κατά πόσο έχει αλλάξει. Στα μάτια μου όμως είναι άλλο. Τότε ήταν όλος ο κόσμος μου, ήταν το θέατρο που έβλεπα και ήθελα κάποια μέρα να αξιωθώ να παίξω. Πια είναι ένα παραμελημένο θέατρο. Το έχουν αφήσει να μαραθεί, παρότι ο Χατζάκης προσπαθεί, του λείπει η ουσιαστική βοήθεια
Απ’ τη διαδρομή αυτών των χρόνων ποια στάση ξεχωρίζεις; Την πρώτη φορά που έπαιξα στην Επίδαυρο, με το Βολανάκη. Ήταν η δεύτερη δουλειά μου στο θέατρο και ήταν μεγάλο ταρακούνημα.
Περίμενα να μου πεις τις σπουδές και την καριέρα σου στο εξωτερικό. Αλήθεια γιατί γύρισες; Το εξωτερικό με άλλαξε, με σκλήρυνε, με απέρριψε. Γύρισα γιατί τελείωσε, γιατί κάθε πράγμα κάνει τον κύκλο, γιατί θα μπορούσα να φύγω νωρίτερα έξω.
Τα μέσα πως αντιμετώπισαν το ότι θα φύγεις στο εξωτερικό; Βλέπω πως τα παιδιά που φεύγουν τα ψιλοχλευάζουν; Εξαρτάται απ’ το τι θα προβάλλεις εσύ. Όταν δε δίνεις τροφή και είσαι προσεκτικός σε αυτά που λες, τότε τι να χλευάσουν; Εγώ έφυγα με υποτροφία για να ξανασπουδάσω, δεν είπα πάω για να κάνω καριέρα εκεί.
Όμως έπαιξες σε γνωστές σειρές.Κι όταν έγινε αυτό, έπαιξα πρώτα και μετά μαθεύτηκε εδώ, δε χρειαζόταν βαρύγδουπες δηλώσεις εκ των προτέρων.
Το «Έλεος» στην Επίδαυρο και όλη αυτή η παραφιλολογία που ακολούθησε σε άλλαξε, πιστεύεις ότι η Επίδαυρος πλέον μπορεί να καταπιεί τον ηθοποιό;Ήταν μία στιγμή που δεν ξέρεις πώς να τη διαχειριστείς, που το θέατρο γίνεται τσίρκο που μένεις άφωνος. Γιατί ένα τσίρκο να με αλλάξει εμένα. Ωστόσο, δεν είχα κακή αντιμετώπιση. Είπαν ότι ο Ψαρράς «έσκασε» και του βγήκε. Δεν μετάνιωσα, θα πρέπει κάποιοι που απαιτούν πολιτισμό να είναι οι ίδιοι πολιτισμένοι.
Υπάρχουν πάντως σκηνοθέτες που θέλουν να προκαλέσουν αντίδραση; Ο Βασίλιεφ με τη «Μήδεια» στην αρένα αυτή την εντύπωση μου έδωσε.Ήθελε να υπάρχει αντίδραση, και ο ίδιος όμως δεν το περίμενε σε αυτή την έκταση. Μας πιάνει μια ξενοφοβία ότι και καλά την αρχαία τραγωδία είναι δική μας και δεν πρέπει να την αγγίζουν άλλοι. Φαντάζεσαι όμως, τι θα πάθαινε ο Βασίλιεφ αν έβλεπε δικές μας παραγωγές του Τσέχωφ … τουλάχιστον τριπλό εγκεφαλικό.
Τα μικρά Διονύσια πως περιμένεις να τα υποδεχτεί ο κόσμος, δεδομένου ότι είναι ένα έργο που γράφτηκε τώρα, δεν είναι μια γνωστή κωμωδία ή τραγωδία που πάει υποψιασμένος τι θα δει;Με συγκίνηση εύχομαι, όπως είναι αυτή η γιορτή για τα 50 χρόνια του ΚΘΒΕ.
Πώς εκτυλίσσεται η ιστορία;Υπάρχει ένας βασικός άξονας, που είναι ο Αρμένης, είναι ένας Διονύσης, φροντιστής του ΚΘΒΕ, που μέσα από τις μνήμες του θυμόμαστε την πορεία του ΚΘΒΕ και μέσα από αυτόν πετάγονται οι χαρακτήρες. Κάποιοι έχουν διαλόγους μαζί του, κάποιοι όχι. Υπάρχει εξέλιξη, είναι συρραφή κειμένων που έκανε ο Γεωργουσόπουλος για το ΚΘΒΕ.
Στόχος είναι το γέλιο ή το κλάμα;Στόχος είναι να γίνει αναδρομή στα 50 χρόνια και να ειπωθεί τι έχει γίνει στα 50 χρόνια με οπτικοακουστικό υλικό, με ερμηνείες, με κοστούμια. Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι στην αρχή που είναι τραγωδίες και μετά τρεις κωμωδίες. Γίνεται κι ένα σχόλιο επί σκηνής για το πώς πρέπει να προετοιμάζεται και να παίζει ο ηθοποιός.
Σε τέτοιες εποχές δεν πιστεύεις ότι έπρεπε να γίνεται επιλογή έργων με πιο κοινωνικό χαρακτήρα; Διάλεξε ο Χατζάκης για το χειμώνα "Το μεγάλο μας τσίρκο" που ανέβηκε το 73 κι αν δεις πόσο επίκαιρο είναι σαράντα χρόνια μετά θα καταλάβεις. Τα κείμενα άλλωστε της αρχαίας δραματουργίας καθρεφτίζουν το σήμερα. Ξεκινάει ο "Οιδίποδας επί Κολωνό" ας πούμε λέγοντας: όποιος ποθεί τα μεγαλεία της ζωής και τον μέτριο βίο χλευάζει αγροίκος φαντάζει στα μάτια μου. Αυτό γράφτηκε πριν από 2500.
Πιστεύεις ότι η διεκδίκηση των μεγαλείων της ζωής έφτασε εδώ τη χώρα;Βεβαίως.
Και γιατί οι ίδιοι που διεκδικούσαν τα μεγαλεία τώρα διαμαρτύρονται;Πες μου εσύ δεν ξέρω. Πρόσφατα για το μεσοπρόθεσμο έλεγαν: ας ξεχάσουμε το χθες ας κοιτάξουμε το τώρα και το αύριο. Μα πώς να το ξεχάσουμε το χθες, εσείς μας φτάσατε σε αυτό το σημείο γιατί να μείνετε ατιμώρητοι;
Οι αγανακτισμένοι πιστεύεις θα αλλάξουν κάτι;Το εύχομαι και το ελπίζω, το να κάθεσαι σπίτι και να βλέπεις τις ειδήσεις δε θα αλλάξει κάτι αυτό μπορεί.
Τηλεόραση γιατί δεν κάνεις συχνά;Δεν έχω καμία επιθυμία. Την τηλεόραση δεν την αγάπησα ποτέ. Είμαι ίσως αχάριστος σε αυτό που σου λέω αλλά μου έτρωγε τη μισή μέρα. Δέκα ώρες γύρισμα, μια να πάω μια να γυρίσω, ήθελε ένα δωδεκάωρο.
Βιοποριστικά όμως;Έτσι, μόνο γι αυτό το έκανα, το βούλωνα και δούλευα γιατί από εκεί έβγαζα λεφτά. Οι μισθοί που παίρναμε στο θέατρο ήταν και είναι ένα χαρτζιλίκι.
Αποδέχεσαι την άποψη ότι οι ηθοποιοί έχουν λίγη παραπάνω λόξα;Λόξα υπάρχει παντού, μπορεί να δουλέψεις και κάπου αλλού και να είσαι ακόμη πιο τρελός. Πιστεύω ότι για να είσαι καλός ηθοποιός πρέπει να είσαι πολύ προσγειωμένος, ακούω συναδέλφους που λένε: κάνω αυτή τη δουλειά για να βρω τον εαυτό μου, με ισορροπεί. Μα η δουλειά θα σε ισορροπήσει; Η δουλειά είναι σχιζοφρενική από μόνη της. Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο μέρα μεσημέρι κι αρχίζεις να ουρλιάζεις για να γίνεις ένας άλλος άνθρωπος αν δεν είσαι εσύ καλά πως θα το αντιμετωπίσεις αυτό;
Εσύ μεγάλωσες στο Σοχό. Εκεί ο κόσμος πως είναι απέναντι σου πια;Όπως ήταν πάντα. Χαίρονται. Γι' αυτούς έχω κάνει μια πορεία μη προβλεπόμενη.
Ξεκίνησες άλλωστε με τελείως διαφορετικές σπουδές;Ξεκίνησα από την ιατρική Θεσσαλονίκης αλλά έφυγα νωρίς. Δυστυχώς στη Ελλάδα θεωρούνται μεγάλα μυαλά αυτά που απομνημονεύουν. Δεν είναι όμως έτσι. Προσωπικά δεν ξέρω θεωρούσα ότι το θέατρο είναι αυτό που θα με κάνει να περάσω καλά.Info
Η παράσταση «Μικρά Διονύσια» ξεκινάει από το Θέατρο Δάσους 14-15 Ιουλίου 2011 και ακολουθεί πορεία σε όλη την Ελλάδα (βλ. Έκτακτο Παράρτημα-Θέατρο)
Το χειμώνα θα πρωταγωνιστήσει στον «Αμφιτρύωνα» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή και σε ακόμη μία παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου
