Στο πρώτο τηλεφώνημα μας κανονίζουμε τα διαδικαστικά. Πότε θα τα πούμε, πως, που και γιατί. Το ραντεβού ακυρώνεται ύστερα από απανωτά λάθη μου που με οδηγούν σε έναν άλλο Δημήτρη, συνάδελφο του ο οποίος έκπληκτος μου λέει «Χρήστο μάλλον έχεις μπερδευτεί». Δεν έχω μούτρα να ξανακαλέσω και τι να του εξηγήσω «να μπέρδεψα τους αριθμούς, αντί για σένα πήρα ένα συνάδελφο σου;». Κι όμως εκείνος γέλασε τόσο πολύ, ανανέωσε το ραντεβού μας και στη συζήτηση μας ήταν αυτό που λέμε σε απλά ελληνικά: ο ορισμός της θετικής ενέργειας!
Συνέντευξη στο Χρήστο Κρανιώτη
Χορηγός θετικής ενέργειας Αυτή τη θετική ενέργεια είναι ίσως που τον έχει κάνει και τόσο αγαπητό στο κοινό και μάλιστα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έχει κάνει από το 2006 που αποφοίτησε από το ΚΘΒΕ ετερόκλητες επιλογές που όλες είχαν κάτι να πουν σε διαφορετική μερίδα του κοινού. Από το Βογιατζή στη Μιμή Ντενίση και από την «Κατσαρίδα» του Μαυρογεωργίου στο Mega Channel οι αποστάσεις δεν γεφυρώνονται εύκολα τι κι αν ο ίδιος όμως το θεωρεί απλό
«Ακολουθώ τις παρορμήσεις μου. Όλα χωράνε. Ο ηθοποιός οφείλει να ψάχνει διαφορετικές ποιότητες παιξίματος. Είναι τελείως διαφορετικό να σε σκηνοθετεί ο Βογιατζής και τελείως άλλο να κάνεις το Μάγκα, όπως είναι τελείως διαφορετικός ο αυτοσχεδιασμός που απαιτεί το “Κάψε το σενάριο”. Χαίρομαι όμως που τα έχω κάνει όλα αυτά γιατί το κάθε ένα είχε το δικό του κοινό».
Ο "μάγκας" της διπλανής πόρτας
Στο έργο της Μιμής Ντενίση «Η Πηνελόπη Δέλτα συναντάει το Μάγκα» υποδύεται το Μάγκα, ένα σκύλο (για τους λίγους που δεν ξέρουν το κείμενο), που μέσα από τα δικά του μάτια παρατηρεί την ιστορία της Ελλάδας η οποία πεθαίνει, ξαναγεννιέται και το αντίστροφο
«Το έργο στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα, ο ρόλος του Μάγκα έρχεται γιατί ως ένα πλάσμα αθώο δεν έχει "εμποτιστεί" με τις κοινωνικές δομές και άρα το βλέμμα του είναι καθαρό. Είναι ένα αισιόδοξο έργο μνήμης. Θυμόμαστε, τιμάμε μέσα από μία αναδρομή που έχει στόχο να χαλαρώσει το θεατή περνώντας του κάποια ουσιώδη μηνύματα».
Το βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα το είχε διαβάσει από παιδί. Και μπορεί η παράσταση να απευθύνεται κατά κύριο λόγο στους μεγάλους, ο ίδιος όμως θυμάται ότι από μικρός το Μάγκα τον είχε μέσα στην καρδιά του
«Ως παιδί δε μπορούσα να κατανοήσω επακριβώς τι είναι μακεδονικός αγώνας και τι αξίες, έβλεπα την ιστορία πιο πολύ μέσα από τα μάτια του σκύλου. Είναι ένα έργο που δυστυχώς έχει πολλά σημεία τρομακτικά επίκαιρα, είναι ένα έργο που σε μαθαίνει τον τρόπο να μη θεωρείς τίποτα στη ζωή σου δεδομένο».
Μόνο στα όνειρα Κάπως έτσι ανοίγει το παραθυράκι της συζήτησης γύρω από την κρίση και ότι αλλαγές επέφερε. Ανάμεσα τους πληθώρα ανέργων ηθοποιών
«Είναι πολύ δύσκολη περίοδος για τους ηθοποιούς. Είναι τελείως φιλοσοφικού επιπέδου μια συζήτηση γύρω από την τέχνη μας όταν δεν έχεις να φας. Κι εγώ που δουλεύω όλα αυτά τα χρόνια δε βλέπω την κατάσταση αυτή αφ' υψηλού γιατί από πολλές δουλειές δεν έχω πάρει τα δεδουλευμένα μου. Απλά αντιστέκομαι και ελπίζω να μην υποχωρήσουν τα όνειρα μου γιατί από εμάς εξαρτάται και η όποια αλλαγή θα γίνει στα πράγματα. Μόνο εμείς θα καταφέρουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση και να πάμε παραπέρα».
Η Ιωάννα και οι άλλοι
Η δύναμη του μαζί δεν μένει μόνο στα λόγια ο ίδιος διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις με αρκετούς νέους ηθοποιούς, με πολλούς εκ των οποίων συχνά συναντιούνται και επί σκηνής
«Η αλήθεια είναι πως νιώθω ότι υπάρχει δέσιμο με πολλούς συναδέλφους. Κρατάω φιλίες. Σε δένει η δουλειά και μετά θέλεις και πάλι να δουλέψεις μαζί με ανθρώπους που έχεις κώδικα επικοινωνίας».
Δε γίνεται να μη ρωτήσω για την Ιωάννα Τριανταφυλλίδου μια από τις φίλες συναδέλφους που έχει συνεργαστεί αρκετά και με χημεία που έχει σχολιαστεί ποικιλοτρόπως τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο
«Υπάρχουν χημείες και άνθρωποι που ταιριάζουν. Ηθοποιοί που έγιναν ντουέτο στο θέατρο έγιναν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Η χημεία περνάει πιο εύκολα όταν προηγούνται πολλά χρόνια φιλίας όπως συνέβη με μένα και την Ιωάννα που η φιλία μας επέδρασε πολύ θετικά στις συνεργασίες μας».
Any time
Ανάμεσα τους και ένα γνωστό τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ που μας βάζει στην κλειδαρότρυπα της καθημερινότητας τους. Άραγε μια διαφήμιση αποτελεί επικοινωνία του ηθοποιού με το κοινό του
«Δεν το νομίζω. Ίσως είναι το έναυσμα για κάποιους να έρθουν να σε δουν -το κομμάτι της δημοσιότητας- αλλά από την άλλη δεν είναι ότι καλύτερο για τον ηθοποιό να τον αναγνωρίζουν μόνο από μια διαφήμιση».
Στη συζήτηση μου λέει μεταξύ άλλων πως θα παρουσίαζε μία τηλεοπτική εκπομπή ενώ η δημοσιότητα του τύπου «με ποια τα έχεις αυτή την περίοδο;» δεν τον αφορά γιατί αισθάνεται ότι ποτέ θα τον ρωτήσουν κάτι τέτοιο μιας και δεν αφορά το κοινό με αυτόν τον τρόπο.
Αγαπώ τη Θεσσαλονίκη και φαίνεται
Επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη μια πόλη που τη γνώρισε στα δύο χρόνια φοίτησης στο ΚΘΒΕ
«Όταν έρχομαι στη Θεσσαλονίκη είναι σαν να γυρίζω σπίτι που άφησα για να μεταναστεύσω στην Αθήνα κι ας μην είμαι Σαλονικιός»
Η πόλη του ξυπνάει έντονες μνήμες από τις πρώτες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, τις γνωριμίες και τη φόρα για να κατέβει κάτω και να κάνει τόσο σύντομα τόσο πολλά
«Η Θεσσαλονίκη με συγκινεί. Νιώθω ότι της οφείλω, ότι είμαι υποχρεωμένος και τώρα που ανεβαίνουμε με την παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής χαίρομαι -όχι γιατί ο χώρος είναι εξαιρετικός. Και στην πιο μικρή σκηνή να έπαιζα θα ένιωθα τεράστια ανάγκη να είμαι καλός για τον κόσμο της πόλης».
Διαβάστε παλαιότερη συνέντευξη με τη Νικολέττα Παπαδοπούλου στο Kristiboni.gr εδώ